Onze eerste trip langer dan 5 dagen. Spannend!!!

Hoelang? 3 à 4 weken, naargelang het uitkomt.

Waar naartoe volgens de planning? Frankrijk - Spanje. Maar helaas, het is bij Frankrijk gebleven

Vertrek: donderdag 17 mei rond 12.00 uur (ipv woensdag de 16de)

Dag 01.

Vermits het al bijna middag was hadden wij besloten tot Echternacht te gaan, dat stond al niet op de planning.

Maar ja, plannen zijn er om er om te veranderen, niet?

Eerst nog naar het containerpark om te wegen, we zaten 80kg over het gewicht, dat is 2.4%. Dat zal snel minderen.

Aan de Sure, net voor het stadje mag er niet meer met de mh geparkeerd worden, vroeger was dat wel.

In Echternacht geparkeerd op parking St. Benedictus, daar werd overnachten gedoogd. 

Aan de overkant van de Sure is er een camping, maar 35€ voor alleen te slapen vond in te gek.

's Avonds nog een fijne wandeling gemaakt door het stadje en langs het water.

dag 02.

Na het ontbijt een mooie wandeling gemaakt door het park en langs de Sure.

Rond de middag zijn we verder gegaan naar Verdun.

Daar aangekomen geparkeerd op camperplaats "Dragees Braquier" voor mh, gratis, achter een werkplaats/winkel van dragees.

Ons watertank was bijna leeg, dus gewoon bij de buren (van de fabriek) water gaan vragen. Heel vriendelijke mensen, die zeiden direct ja. ;-)

Na een avondwandeling nog wat tv gekeken en een glaasje wijn gedronken.

dag 03.

Op naar de stad, Verdun is een stad met oorlogsgeschiedenis.

Meerdere gebouwen bekeken en bezocht. Er was veel te zien, alleen spijtig dat onze viervoeter nergens binnen mocht,

zelfs niet buiten in parken en sites :((

Het was toch weer nabij 14 uur toen we terug waren bij de mh. 

Na het eten een beetje gerust, kwestie van er weer tegen te kunnen :-) en nadien weer op pad, de "Chantier de guerre" doen. Dat is een traject langs verschillende gedenkplaatsen.

Eerst gestopt aan de 'Memorial de Verdun".

Het was intussen al vrij laat en besloten door te rijden naar het volgende "Ossuaire de Douamont", een rare constructie gelegen aan een militair kerkhof en aan gedenkstenen van  Moslims en Israeliten, gesneuveld voor Frankrijk.

Toen we verder wilde rijden zag Eddy dat de woonbatterij het niet meer deed.

Terug naar de camperplaats om te kijken wat er aan de hand was want zonder stroom geen licht en geen water.

Niets abnormaals gevonden.

We besloten om toch even af te wachten en te blijven overnachten ipv door te rijden.

Zonder licht en water was het toch even behelpen, verfrissen en tanden poetsen dan maar op de toiletten.

dag 04.

1ste werk na het opstaan was kijken of er stroom was. Helaas, nada.

Maat het was nog vroeg en we moesten het zonnepaneel ook de kant geven zijn werk te doen.

Naar de bakker gewandeld voor vers brood, rustig ontbeten en overlegd.

En ja, de batterij begon te laden, conclusie: gisteren meer stroom ervan gevraagd dan hij aankon.

Ingeladen en vertrokken, de draad terug opgenomen waar het gisteren geeïndigd was.

De "Chantier de guerre".

Bij de "Memorial van Verduin" hoort een wandeling langs casemates en overblijfselen van de oorlog en hier mocht Lúndi wel mee.

Een aanrader

Nog even gestopt bij Fleury, een vernietigd dorp maar er staan alleen maar gedenkplaten en een kapel.

Op de chantier nog enkele monumenten gezien.

De volgende stop is "Au bord du Bruche" in Rothau om te overnachten.

dag 5

In de voormiddag staat Struthof op het programma, een gehucht van Natweiler. om een concentratiekamp te bezoeken.

En natuurlijk, geen honden toegelaten.

Eddy maakt een ommetje met Lúndi terwijl ik een kijkje ga nemen.

Na de middag zijn wij naar Ribeauville getrokken, een heel mooi oud en kleurrijk stadje nabij Colmar.

Met een mooi park, en raad eens, geen honden toegelaten.

Het was er overdruk en de horeca kreeg het niet gedaan, geen terrasje dus.

Wel werden wij getrakteerd op een muzikaal intermezzo van een koor dat daar op uitstap was en spontaan inzette, leuk.

Terug naar de mh en door naar Baume les Dames en zijn cp om te overnachten.

dag 06. 

22 mei, Eddy's verjaardag.

Inkopen gedaan, het was mooi bbq weer.

Eddy was voor het eerst, deze trip, met de fiets op verkenning geweest.

Voor de rest een hele rustige dag, in het zonnetje gezeten en later in de nm een terrasje gedaan.

dag 07.

Opgestaan met regen. 

Het bleef regenen en zijn maar weer vertrokken, richting l'Ardeche, meer bepaald Vallon du Pont d'Arc.

Maar eerst nog een overnachting onderweg, in Revetin Vaugris.

Camperplaats tegenover het kerkhof, het speciale daaraan was de grafitti op de muur, nog nooit zo een kerkhof gezien.

Een heel rustig dorpje.

dag 08.

Alweer verder.

Over de col "L'Escrinet" 

Na de nodige stops onderweg zijn wij aangekomen in Vallon-du-Pont-d'Arc

De cp die we voor ogen hadden vonden we niet.

De (moto)gps stuurde ons naar zo een hele kleine straatjes dat ik twijfelde of Eddy er nog wel uitgeraakte.

Geen andere mogelijkheid dan achteruit terug tegen de richting in, want het werd een beetje link.

Dan maar naar plan B overgegaan, een camping aan de rivier Ardèche.

Een leuke camping, bijna verlaten in die periode.

Het terras was gesloten, dan maar naar de concurrentie ernaast, een fris pintje drinken.

Na het avondeten een lekker glaasje wijn gedronken na een heerlijke douche te hebben genomen. 

dag 09.

Met het zonnetje en fluitende vogels opgestaan, heerlijk.

Buiten ontbeten, het weer is optimaal, een wandeling naar het dorp gemaakt.

Een mooi oud dorp met een paar uitspringende gebouwen.

's Middags buiten gezeten met een tof muziekske op de achtergrond. Wat moet een mens nog meer?

Later op de middag nog een paar terrasjes gedaan, voor de rest niets.

Fietsen was uit de boze voor ons, te gevaarlijk omdat ik geen ervaren fietster ben en Eddy met de dogcar achter de fiets...daar hebben ze geen fietspaden gelijk bij ons en ze mogen er 90 km rijden... en zo breed zijn de wegen daar niet.

Hetgeen we daar wilde zien hebben we uitgesteld tot we verder gaan, wij moesten er toch langs.

dag 10

Opgestaan met regen maar tegen de middag helemaal opgeklaard.

Na de middag heeft Eddy, samen met een sympathieke Nederlander die we op de camping hadden leren kennen, een canovaart gedaan naar de Gorges de l'Ardeche, de plek die we wilde zien. 

's Avonds 1 helft van de finale gekeken van de Europacup 1 in de cafetaria samen met de uitbater.

dag 11.

Op het gemakske klaar gemaakt om verder te gaan.

En natuurlijk halte gehouden bij de Gorges de l'Ardeche. Het was echt de moeite, dat moet men gezien hebben als men in de Ardèche is.

Nog een stukje van de "Col de Serre" gereden, ook weer met prachtige zichten naar het dal.
Onder overhangende rotsen door, Eddy even uitstappen om een foto te maken, wij waren toch alleen op de weg.
Nog even terug naar Vallon om een hapje te eten voor we verder gingen naar Uzés en Pont de Gard.

Onderweg, in Lusson, zagen wij  een heel mooi middeleeuws dorp liggen op een heuvel.

De moeite waard om er even halte te houden.

Wij vroegen ons af waarvan de bewoners leven, zijn ze er alleen in het seizoen of het hele jaar?

Wij vroegen het aan een jongen die daar aan spelen was maar hij ontweek onze vragen...

De volgende halte was Uzés, ook weer een oude stad met geschiedenis.

Spijtig voor ons was daar een grote rommelmarkt bezig, zij noemen dat heel chique "brocanterie" en dat is niet ons ding.

Ik was zo teleurgesteld dat ik vergat een paar foto's te maken.

De meeste van de mooie oude gebouwen waren verstoken achter de standen.

Daar waren we vlug weg, tot onze spijt.

Volgende halte: Pont du Gard.

Het was al laat in de nm toen we er aankwamen, op de parking mochten wij niet overnachten.

Wij besloten om de dag nadien terug te gaan en naar Remoulin te rijden om te overnachten.

Een cp gevonden aan de rivier en ook nog aan de rand van de stad.

Ook weer een oude stad gelijk zovelen en veel viel er niet te beleven, maar goed, het was ook alleen maar om te overnachten.

dag 12

's Morgens regen en onweer, wij twijfelde of we wel zouden terugkeren naar de Pont du Gard, we gingen het erop wagen.

De "Pont" zelf is meer dan de moeite waard, plus de wandeling die men kan maken errond...

De "Pont" is gebouwd in de 1ste eeuw en het heeft 5 jaar geduurd voor hij af was, zelf stelde ik mij de vraag hoe ze dat klaar gekregen hebben...

Wij haden regenbuien en onweer gehad tijdens ons bezoek maar het was het meer dan waard.

Honden mogen mee aan de leiband, de inkom is 8.50€ pp, kinderen 6€. Parking inbegrepen

En toen richting Roussillon, bekend om zijn "Chantiers de l'Ocre".

Wij zijn door Avignon gereden, man man, wat een ellende. Ze zijn daar met grote werken bezig rond de oude vestigingsmuur.

Ze zijn er een tramspoor aan het aanleggen wist me een voorbijgangster te vertellen. 

Aangekomen in Roussillon geraakten wij niet op de cp, voor het behoud van het dorp waren campers verboden in het dorp zelf en moesten wij enkele kmters terug rijden om aan de andere kant van Roussillon te geraken en zo op de cp. Maar we zijn er geraakt.

Eddy, ocharme is nog om brood moeten gaan, anders hadden wij geen ontbijt :-( en broodautomaten, dat kennen ze ginder niet.

dag 13.

Het zonnetje is weer van de partij;

Het hele dorp Roussillon is in de kleur oker.
De "chantier" is eigenlijk een ontginnings gebied die door de natuur zijn grillige vorm heeft verkregen.
Opvallend is ook de vele tinten in de rotsen, volgens de info zou de zee in vroegere tijden tot daar zijn geweest en met de jaren stilaan
is teruggetrokken, en de verscheidenheid aan kleuren zou zijn verkregen doordat het daar vroeger zeebodem was.

In de vm naar het dorp gewandeld en door de "Sentier des ocres", ook wel "petit Colorado" genaamd. 

De wandeling door de sentier was best pittig en dat verdiende weer een lekkere frisse pint op een mooi terras.

Verder nog door het dorp gekuierd en gewoon genoten.

's Avonds nog eens terug om van een ijsje te genieten.

Op de cp St. Joseph zijn we 2 nachten gebleven.

dag 14.

Een regendag. Een dag om kmters te maken. Wij hadden wel telkens het geluk dat de regendagen ook rijdagen waren :-)

Ondertussen hadden we wel door dat we niet tot Albir in Spanje, waar Annie en Jef ons verwachten, zouden geraken.

Vertrokken naar Rocamadour. Als we onderweg iets tegenkwamen paste wij ons wel aan.

Kleine wegen maar prachtige zichten. Berg en dal. En eenmaal boven op de berg weer kmters vlak landschap.

We zaten inmiddels in de Midden-Pyreneën.

Voor Eddy wel vermoeiend rijden.

Op een bepaald moment moesten wij weer een flank af, heeeeeel erg steil met scherpe haarspeldebochten.

Awel, ik was al heel wat gewend in de bergen met de moto, maar bij die afdaling had ik mijn ogen dicht.

Eddy weer uitstappen, foto maken en ik...hoopte maar dat de handrem goed was opgetrokken.

Sommige bochten moesten in 2 of zelfs 3 keer genomen worden. Het leek oneindig.

Wat was ik blij toen we beneden waren.

La Maléne, een piepklein idyllisch dorpje in de Vallée du Tarn.

Mijn eerste vraag beneden was aan een bewoonster of er een andere weg was om terug omhoog te gaan.

Die was er natuurlijk want voertuigen langer dan 6 meter mogen die bergpas niet nemen.

Het was er zo mooi en rustig, zo tussen 2 bergflanken in dat ik Eddy overtuigde om er te blijven overnachten.

dag 15

De zon schijnt, tijd om een wandeling te maken langs de rivier en te genieten van de schitterende natuur.

Daarna weer doorrijden. 

Onderweg weer mooie panoramas.

's Avonds aangekomen in Rocamadour.

Naar de cp gereden, prachtig gelegen boven achter het kasteel, ons een beetje geïnstalleerd en op verkenning uit.

De rest was voor de dag nadien.

dag 16.

Rocamadour is en bedevaartsoord, pelgrimsoord in de rotsen, op Lourdes na de meest bezochte van Frankrijk.
Rocamadour bestaat uit 3 niveaus, het bovenste waar het kasteel staat, het middenste waar de Zwarte Madonna is verschenen tussen de Sanctuaires, ook wel de Cité Religieuse genoemd en het onderste, het eigenlijke dorpje met restaurants en souvenirwinkels.
Ze zijn met elkaar verbonden, van beneden naar het middenste door een grote trap, er is ook een lift, betalend 2.20€, dat is erover naar mijn mening. Van het middenste niveau naar het bovenste is er de "Kruisweg", een pittig wandelpad met kapellen. Ook weer een lift aanwezig, alweer 2.20€. Wij stonden boven en zijn te voet naar beneden gegaan en voor de terugweg de trappen gedaan maar voor de "kruisweg" terug naar boven hebben wij de lift genomen.

In de nm vertrokken naar Servieres-le-Chateau, een cp aan een meer, in the middle of nowhere om rustig te overnachten.

dag 17. 

Uitgerust weer verder getrokken en in de nm in Oradour-sur-Glane aangekomen. 

Over dat dorp is een boek geschreven. Heftig.

Op 10 juni 1944 zijn er de Duitsers binnengevallen en hebben op 1 dag alle bewoners (2 of 3 zijn er kunnen vluchten) mannen, vrouwen en kinderen vermoord en verbrand. En achteraf het dorp kapotgeschoten en uitgebrand.

Het dorp is in die staat gebleven om de herinnering levend te houden. 

Wij zijn ook op het kerkhof langs de vele gedenkplaten gewandeld en eentje is me bijgebleven, Van een schooljuffrouw die ze samen met de hele klas verbrand hebben.

Toch er even bij stilstaan dat 1 man zoiets kan bewerkstellen...dat stemt tot nadenken...en het gebeurt nog, al is het niet in onze contreien...

Een mens zou voor minder stil zijn.

Het bezoek aan het dorp is gratis, geen honden toegelaten. Het museum is betalend.

Wij hebben op cp "Aire Municipal" overnacht.

dag 18.

Doorgereden tot St.Maure-de-Touraine om te overnachten, het was al te laat om naar de camping te gaan.

De cp stelde niet veel voor, maar ok om te overnachten.

dag 19

Wij hadden besloten om naar camping "Vallee de l'Indre" in Montbazon te gaan en er een paar dagen te blijven.

De camping beviel ons niet echt, maar ja, we waren er nu en hadden geen zin om nog iets anders te gaan zoeken.

Ze waren er volop aan het renoveren en nog helemaal niet seizoen klaar.

Goede ligging, via een mooi parkje snel in het stadje.

's Avonds nog een verkenningswandeling gemaakt tot het begon te regenen.

dag 20.

Terug naar het dorp gewandeld, deze keer met zon.

Toch nog naar de ruine gegaan ondanks dat het in het laag seizoen alleen in het weekend open is, en dat geld voor alle kastelen in de buurt.

Terug naar de camping door het park, veel konden wij niet doen want in de nm had het flink geregend.

Maar na regen komt zonneschijn. terug op wandel, deze keer de andere kant op, een mooi pad tussen sportvelden en het bos.

Mooie plek maar niet langer dan 2 dagen.

dag 21.

Alles ingepakt en weer verder. Regen, regen en nog eens regen in de vm.

In de nm, voorbij Tours was het grijs maar het bleef droog.

Op weg naar Dieppe, in Normandië. Voor een keer eens de bestemming gehaald die we voor ogen hadden.

Een cp onder de krijtrotsen aan de haven. In de buurt een ferry-terminal. Mensen lief, wat een beveiliging...

Daar bleef het bij voor die dag.

dag 22.

Bewolk maar droog. Rond 10 uur werd het mistig.

Naar de stad vertrokken, een prettige stag met genoeg afwisseling et natuurlijk weer de nodige kerken.

Naar boven gegaan, boven op de krijtrotsen, was mooi. Een burcht en een museum.

Onder naar de camper een hapje gegeten en langs de haven terug.

Dezelfde dag reden we verder naar Le Tréport, een stadje gelijkaardig aan Dieppe.

We hadden gehoopt op de cp boven op de rotsen maar inwoners raden het ons af. 

dag 23.

Le Trepont, maar goed dat we naar die goede mensen hadden geluisterd want het was heel mistig en zouden niets gezien hebben.

Onze ochtendwandeling bracht ons naar het stadje maar dat was een tegenvaller. Niets verzorg en de haven zag niet uit.

1 pluspunt, er was een lift naar boven, door de rots heen.

Het zicht naar beneden was nihil, spijtig.

Terug naar de camper en op naar Duinkerke/Malo-les-Bains, vermoedelijk de laatste halte van onze trip.

Daar aangekomen gezocht naar cp "La Licorne". Wij waren op de juist plek maar geen camperplaats. 

Gaan informeren bij de camping, wij hadden pech want de cp was al gesloten van verleden jaar juli.

Wij konden 2 dingen doen, op de camping gaan staan of naar de gemengde parking gaan aan de casino, ook om te overnachten.

Het werd de 2de optie. 

Een wandeling gemaakt langs de boulevard, toen een werf en doods.

Bijna terug aan onze camper zei ons een voorbijganger gewoon 'en passant' dat als we iets nodig had, hij verkocht het.
Dat gaf ons een onveilig gevoel om daar te blijven staan.
Eigenlijk hadden we geen zin meer om daar te blijven, de weersvoorspellingen waren intussen slecht.
Eens gekeken hoe ver het nog van thuis was, 265 km.
Rond 20.00 uur zijn we dan maar vertrokken, Eddy heeft aan een stuk door gereden en rond 23.00 uur waren we thuis.

Een paar dagen vroeger dan gepland, maar het was goed geweest.

En op tijd voor het schoolfeest van Levi en Jaro, Zij waren heel content dat make en pake er toch nog bij waren.